Coplas relacionadas co casamento

Abondan as que resaltan as ventaxas e os inconvintes de casar cun home ou con unha muller segundo o seu oficio ou profesión.

Non te cases cun ferreiro
que che queiman as muxicas;
cásate cun carpinteiro
que che fai cousas bonitas.

Non te cases cun ferreiro
que é moi malo de lavar-e,
cásate cun mariñeiro
que ven lavado do mar-e.

Mariñeiro non,
que vai e non ven;
quero un barbeirño
que me afeite ben.

Non quero home pequeno

e máis hame de valer,

que me parece na casa

unha escoba de barrer.

Tamén as que se refiren ós casamentos a trato ou entre un vello e unha moza:

-Dime, casadiña nova, (1)
como che vai de casada;
-O meu home está moi vello,
non me sirve para nada.

Heime de casar cun vello
por fartarme de rir-e;
poñerlle a cama nun alto,
onde non poida subir-e.

(1) Outras coplas comezan do mesmo xeito:

Dime, casadiña nova,
a cor que cha levou;
pasáche-lo río cedo,
a auga te mareou.

Tamén o dote aparece no cancioneiro tradicional:

Heiche de dá-lo boi mouro
e maila vaca marela,
e maila filla máis nova,
se non queres a máis vella.

Unha filla non é nada,
dúas fillas algo son,
tras queiman a casa,
catro déixana un carbón.

Miña nai por me casar-e
ofreceume canto tiña,
agora que estou casada
pagoume cunha galiña.

Abondan as coplas que fan alusión ás difíciles condicións de vida das mulleres casadas, principalmente aquelas que teñen que convivir coa familia do home (sogros, cuñados, tíos solteiróns...)
Eu caseime por un ano
por saber que vida era;
o ano vaise acabando,
solteiriña quen me dera.

Solteiriña non te cases,
non deixes a boa vida
que algunhas de estar casadas
quéixanse ó outro día.

Menos frecuentes son as coplas postas en boca dos mozos:

Tanta laranxa podrida,

tanto limón polo chao,

tantas rapazas bonitas,

nengunha da miña man.